Pleidooi voor de kladversie [en het échte verhaal achter die video]

Wat heeft dat dan met mijn filmpje te maken? 

Mezelf en mijn vakmanschap meer laten zien staat bovenaan het lijstje goede voornemens voor 2026. En dat betekent video’s maken … met de camera die hier al een jaar klaar staat, met de belichting die al 73 keer is bijgesteld, met het advies van een professionele DOP op zak die al tig keer heeft meegekeken. [Dankjewel Lino!]

Ik ben een artisanale bakker die zijn deeg eindeloos staat te kneden. Ik zie de vakman, ja, maar ook de twijfelaar. Want zolang ik blijf kneden, bijsturen, schaven aan het licht, de audio of het perfecte idee, hoef ik het niet aan de wereld te laten zien. Dan blijft het veilig binnen.

Nadat ik Kim bezig zag, heb ik ook maar op ‘record’ en - na een beetje montage en audio-post-productie - op ‘send’ gedrukt. [Dankjewel Kim!] Perfectie is een prachtig streefdoel, maar daar zit niemand op te wachten. 

“Wat heeft dat met mij te maken?” hoor ik je denken. 

Laat mij de rollen omkeren. De projecten waar ik mijn vakmanschap voluit heb kunnen inzetten, waren nog niet “af” toen ze op mijn bureau terecht kwamen. Het eindresultaat was nog niet beslist, het rammelde en schuurde nog. 

Dit is een pleidooi voor de kladversie. Voor het halve idee. Voor het "ik weet het nog niet precies, maar laten we het samen beter maken”. Een uitnodiging om samen even ongemakkelijk te zijn, en dan samen op ‘record’ te drukken. 

Laat mij je Lino of Kim zijn! Boek een afspraak via mijn website, in 't echt of virtueel. 

[Is dat dan mijn GenZ-breinhelft?]